Εραστών ταχυ-δρόμος

Και τελικά, σου άρεσε τόσο πολύ η τέχνη μου.....!!!!

Νανουριζόσουν όταν σου διάβαζα με περίσσιο πάθος τις γραμμές μου. Με περίσσιο πάθος ταξίδευες στις άκαιρες σκέψεις σου κι εσύ εκείνες τις πολύτιμές μου στιγμές. Και ζήλευες... Ζήλευες που δεν υπήρξες έμπνευση της καταθλιπτικής δημιουργικότητάς μου. Και αποφάσισες να μπεις στον ανταγωνισμό. Έλεγες πως δεν ήθελες, μα φοβήθηκες πως δε μπορούσες. Σου άρεσε πολύ η τέχνη μου κι ας έκανες πως κοιμόσουν. Και θέλησες να με ξυπνήσεις. Μ αλήθεια, μπορώ και χωρίς αυτή. Μου αρκεί η ζωή. Σου πα πώς μου λειψε, μα πιο εύστοχο ήταν ότι τη νοστάλγησα. Μ οδηγείς να δημιουργήσω, μα εγώ θέλω να δημιουργηθώ. Αυτό το περίσσιο πάθος μου.... Πόσα να του καταλογίσω; Ήθελα να ζήσουμε με τέχνη, όχι να ζήσω για την τέχνη. Ήταν που αμφισβήτησα κι εγώ το μπορετό σου. Κι ακόμα, μη σου πω...... Απαντήσεις-διευκρινίσεις κυνηγάω.......περιμένοντας...σαν τον σοφό των Κινέζων. Μα πόσο σοφός μπορεί να ναι κάποιος που δεν ξέρει; Αμφισβητήσεις σε πλεονασμό. Αλλά εσένα η τέχνη μου σου απάντησε. Μέχρι να μάθω κι εγώ.....
https://www.youtube.com/watch?v=4OYhlcPJZbc

Για να σ' αγαπάς......

Όταν έχεις στόμα, και ξέρεις να χρησιμοποιείς και το λόγο, αλλά δε βγαίνει φωνή. Εκεινη τη στιγμή. Και την άλλη ίδια στιγμή. Και την επόμενη. Κι όταν μαζευτούν πολλές τέτοιες. Τι περιμένεις για να καταλάβεις οτι δεν είναι η μιλιά σου που φταίει, αλλά τα αφτιά που δεν υπάρχουν; Καμιά φορά το σώμα σου ξέρει πολύ καλύτερα από σένα. Σου μιλάει, σε παροτρύνει, αντιδρά. Και τώρα εσύ αυτός που δεν έχει αφτιά να το ακούσει. Γι αυτό δε μιλαει. Γιατί γνωρίζει τη ματαιότητα εξ αρχής. Αλλά ανάμεσα στο κεφάλι και τα πόδια μεσολαβεί η καρδιά. Πώς να φύγεις λοιπόν κι εσύ;
Σου χω ξαναπεί τη θέση μου για κείνη την παρούσα απουσία ή αλλιώς την απούσα παρουσία. Όπως θες πες τη. Το νόημα είναι το ίδιο. Ή μήπως όχι; Η πρώτη είναι πιο ντόμπρα, πιο αληθινή. Η άλλη ειναι ύπουλη, γιορτάζει τις απόκριες συνήθως. Κι εμείς προτιμούμε τα καρναβάλια από τα τα πένθη.
Καθαρίζεις το σπίτι σου. Καθαρίζεις το αμάξι σου. Καθαρίζεις το γραφείο σου. Καθαρίζεις το σώμα σου. Τη ζωή σου; Σκέφτηκες ποτέ να ρίξεις μια φασίνα και σε αυτή; Μα θα μου πεις τωρα, μια γενική στο σπίτι και σε κάνει χώμα, που να κάνεις γενική ζωής; Και μετά, ποιός ξέρει τι θ αποπμείνει από τα τόσα άχρηστα που ίσως βρεις. Κι έπειτα, τοσα χρόνια.... Ποιός να μαζέψει όλη αυτή τη σκόνη που θα χει συγκεντρωθεί; Γι αυτό ασ το καλυτερα. Και ποιος το βλέπει; Μόνο εσύ ξέρεις τι υπάρχει εκεί. Ξέρεις; Κι αν έχεις καταφέρει να μάθεις, θυμάσαι μήπως πώς ήταν χωρίς όλη αυτή τη σκόνη; Που μακάρι να ναι και σκόνη μόνο. Τα χειρότερα ειναι τα βαρίδια....Αυτά τα βαριδια που χρησιμοποιει και η καρδιά προκειμένου να μην μπορέσουν τα πόδια να πετάξουν μακριά.
Μην περιμένεις την ανημπορια της για να υπερισχύσει το ρετιρέ εκ των πραγμάτων. Αλλά,τώρα που το ξανασκέφτομαι, ίσως και αυτή η ανημπόρια της να ειναι μια ένδειξη ότι ηττάται, ότι δεν μπορεί να της περναει πάντα, και αντιδρά η κ@RiοLiτ$@ γιατί δεν έχει μάθει να χάνει.
Συγγνώμη κούκλα μου, αλλά σε καλομάθαμε..... Καιρός να δούμε το όλον....Αρκετά επρυτάνευσες!
Και μη φοβού! Θα σ' αρέσει......
https://www.youtube.com/watch?v=JRpVBTVlQSI

Θα με σκοτώσω πρώτη!!! Δε θα προλάβεις, "δολοφόνε"!!!

Κρατάω ένα μαχαίρι. Με την κόψη του προς τα μέσα. Και ενίοτε το χρησιμοποιώ κιόλας. Και σε φοβάμαι που έχεις νεροπίστολο.....
Σε είδα άβουλη...Και μου καθόρισες τη ζωή.
Και έχουμε κοινό αναγνωριστικό......
Κάτι βλέπω λάθος.....Τ' αντίθετά τους που είναι όμοια.
Είναι που τα μάτια μου τα βαλαν στο πρόσωπό μου. Κι είναι που τα δικά της κοιτούσαν μόνο εμένα. Κι έβλεπε καλά.... Κι είναι που τα δικά του ήταν στην πλάτη. Τι κι αν έβλεπαν καλά; Κι εγώ έμεινα με μια πλάτη και τέσσερα μάτια. Για προφύλαξη ή για καχυποψία; Ασφαλής τόπος; Ο χωρίς μάτια. Ο με τα γυαλιά μου! Ασφαλής τόπος. Ασφαλείς στιγμές. Ασφάλεια.... Θες μήπως να με ξαναρωτήσεις  για τη δυσκολία μου;
Αντικατάσταση! Πήρα προχτές ένα μίξερ. Ήταν προβληματικό. Πήγα πίσω και μου το αντικατέστησαν. Δε θα πετύχαιναν οι συνταγές. Κι ήθελα να σε ρωτήσω μιας και το φερε η κουβέντα: Στις προβληματικές εμπειρίες κάνεις πάλι το ίδιο; Αντικατάσταση για να πετύχει η συνταγή; Μπα....βλακεία έκανα και στο μίξερ που το αντικατέστησα. Έπρεπε να το διορθώσω! Αλλά το πλήρωσα γαμώτο! Και δεν έφταιγα κι εγώ για το πρόβλημα γαμώτο! Ακούς γαμώτο; Λες να το χάλασα εγώ στο δρόμο; Καμιά απότομη κίνηση; Τι φταίνε και αυτοί οι κακόμοιροι οι εργάτες που το έφτιαξαν; Ένα μεροκάματο βγάζουν κι αυτοί.  Μα ποιοί εργάτες; Μηχανές τα φτιάχνουν πια! Τέλεια! Ούτε εγώ φταίω, ούτε οι εργάτες! Εκείνες οι κακές οι μηχανές φταίνε! Καμία ευθύνη σε κανέναν λοιπόν! Τυχαίο γεγονός εκείνης της τύχης, που μάλλον κάποια μηχανή θα τις φτιάχνει κι αυτές, γιατί εγώ δεν έχω δει κανένα κατασκευαστή τυχών. Τυχαίο γεγονός....Μάλιστα. Σα να λέμε αφηρημένα συγκεκριμένο. Αν το πασπαλίσεις με  λίγη ουσία, μη σου πω ότι βγάζει και νόημα.
Άκουσέ με. Όχι εσύ. Ναι ναι...εσύ! Δε θέλω να πετάξεις το νεροπίστολο. Μπορεί και να σου χρειάζεται. Εγώ θέλω να πετάξω το μαχαίρι. Δεν ξέρω να το χρησιμοποιώ. Θα το βάλω στο σεντούκι κι εγώ θα πάω σε κίνο το σπίτι. Και θα σε κοιτάξω στα μάτια. Με τα μάτια μου!
Σ ευχαριστώ!!!!
https://www.youtube.com/watch?v=1iExbJqlZiA

Όχι ντυμένο ναι. . .

Αρκεί το πράσινο στρογγυλό σηματάκι δίπλα στο όνομά σου. Ακόμα κι αυτό αρκεί πια. Ίσα ίσα να δίνει την ψευδαίσθηση της κοντινότητας, σ' ένα μακριά που διακαώς κυνηγούσα, και που καθόλου δεν ήθελα. Σ' ένα κοντά που επεδίωκα διώχνοντας. Σ' ένα χώρια που χαιρόμουν, και για χάρη του σε κατηγορούσα. Σ' ένα μαζί που ονειρευόμουν, αλλά τόσο υποτιμούσα. Γι' αυτό σου λέω... Μάλλον αρκεί εκείνο το πράσινο στρογγυλό σηματάκι δίπλα στο όνομά σου. Τα 'χω όλα τώρα. Και το μακριά, και το κοντά, και το χώρια, και το μαζί. Κι όλα σε ψευδαισθήσεις. Τίποτα σε αληθινό. Κι όλα στο εδώ και τώρα.

Δεν έχω παράπονο. Μια χαρά επετεύχθη  ο σκοπός. Αυτός ο ενδόμυχος, που πια δεν είναι και τόσο υποσυνείδητος. Αυτοεπιβεβαίωση. Κυνήγι εαυτού. Δίωξη και καταδίωξη. Σαν τον κλέφτη που φοβάται μην τον συλλάβουν, αν τον πιάσουν. Ο εαυτός όμως είναι ο καλύτερος κυνηγός. Μα όταν κυνηγά εαυτό, ο ανταγωνισμός είναι απαράμιλλος. Και όταν οπλοφορούν και οι δύο, υπεισέρχεται και η επικινδυνότητα. Και το πλήθος τι οφείλει; Κι αν τύχει και μέσα στο πλήθος υπάρχουν και κάποιοι αιθεροβάμονες ρομαντικοί, που πιστεύουν στην αυτοθυσία προκείμενου να συμβάλουν στην δημιουργία εκείνου του αγγελικά φτιαγμένου κόσμου; Ποιος θα χρεωθεί τη θυσία τους; Οι ίδιοι, ο κυνηγός ή ο κυνηγημένος;

Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω..... Εμψυχωμένα φίμωτρα. Όχι αυτά με τα οποία σε διαπότισαν. Τα άλλα. Εκείνα που σου φόρεσες. Γιατί φοβάσαι, γιατί δεν υπάρχει λόγος θεωρείς, γιατί ακόμα ψάχνεις. Γιατί που τρέφεις μια ζωή και πώς  να τα απαρνηθείς στην ωριμότητα;

Γιατί σ' αγαπάω.....αλλά έλα που δεν ξέρω να αγαπάω......

https://www.youtube.com/watch?v=y7SRB-jNmnI