"Φρόνιμα κούκλα μου..."

Σαν τη μάνα που "χανει" γιο,
που δεν της επιτρέπουν άλλο θηλασμό...

Πόση έμπνευση μπορεί να χαρίσει μια απουσία??? Πόσο η ανάγκη μπορεί να βγει σε λέξεις?

Μα για να υπάρξει απουσία, κάποτε θα υπήρχε παρουσία.
Το θυμαμαι, ναι! Ήταν τότε που η ανάγκη ήταν μεγαλύτερη. Όμως δε μιλούσε...κι ούτε χρησιμοποιούσε λέξεις...Μόνο ένα στόμα έβγαζε κάτι άναρθρες κραυγές...
Τι νόημα να βγάλεις από τις άναρθρες κραυγές... Οι άνθρωποι έχουν ανακαλύψει το λόγο! Ω ναι! Χρησιμοποιούν συντακτικό, γνωρίζουν από γραμματική... Ω ναι! Καλλωπίζεται η αναγκη... Γίνεται έτσι και περισσότερο αντιληπτή? Πιο κατανοητή?
Και ποιός σου είπε ότι λόγος είναι μόνο τα λόγια?
Και μετά, ποιός σου είπε ότι λόγος είναι μόνο το IQ?
Υπάρχει και κάτι άλλο που λέγεται EQ. Κι αν θες πίστεψέ με, είναι πιο σημαντικό... Πού να το ξέρεις όμως μωρέ? Δεν έχουν βγει πολλά ιντερνετικά τεστάκια βλέπεις για να το μαθεις...
Επομένως, τελικά οι άνθρωποι έχουν ανακαλύψει το λόγο?

Και η απουσία, δίνει, κι όλο δίνει έμπνευση... Μα αν η παρουσία ήταν εξίσου σημαντική, δε θα χάριζε κάτι και αυτή?

Ανάγκη την είπε...Μπερδεμένη ανάγκη...Μπλεγμένες ανάγκες...Συγκεκριμένες μπλεγμένες ανάγκες. Με πόση ακρίβεια το περιέγραψε? Και το κατάλαβε αμέσως... ΧΩΡΙΣ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ. Μου 'χε λείψει αυτό, το "χωρίς εξηγήσεις". Άρα κάποιοι έχουν ανακαλύψει το λόγο...
http://www.youtube.com/watch?v=jOeJhxyMtWc

Στο ΄πα, μη φοβάσαι...

Πόσα να μοιράσεις για ένα ευχαριστώ? Πόσα να μοιράσεις για ένα εδώ? Κι αν το μοίρασμα προκύψει σπατάλη? Κι αν σπαταλάς ενέργειες, χαραμίζεις εαυτόν?

Δε φταίει η βροχή τελικά όταν ο ήλιος δεν σου χαρίζει την αισιοδοξία που θα'πρεπε...
Και πόσο να φταις εσύ, όταν ανάβεις όλους τους διακόπτες, αλλά είναι σκοτάδι γιατί έχει γίνει διακοπή ρεύματος?

Στο ΄πα, μη φοβάσαι...

Δεν είσαι ο πρώτος που βασανίζεται απ'τα γιατί. Το ξέρεις κι εσύ αυτό. Και αν και αργά, συνειδητοποίησες ότι τις περισσότερες φορές αναπάντητα θα μείνουν. Γι' αυτό και τα εγκατέλειψες. Κι άρχισες να ψάχνεις τα πώς. Ίσως να 'ναι και πιο εποικοδομητικό αυτό. Ίσως πάλι, τα γιατί και τα πώς κάπου να συνδέονται κιόλας... Αν απαντηθεί το ένα, μπορεί να προκύψει και η λύση του άλλου. Όμως και πάλι σύντομα θα διαπιστώσεις ότι ούτε ο πρώτος που βασανίζεται απ' τα πώς είσαι.

Αν θες να σου πω, τούτο έχω μόνο: "Δεν έχεις πολλές επιλογές!!!" Μια είναι υπεράνω όλων κι όλα τ' άλλα έπονται. Εσύ μ'εσένα!!! Εσύ να 'σαι ικανοποιημένος από σένα. Είναι το μόνο που μπορείς να διορθώσεις, το μόνο που μπορείς να αλλάξεις, το μόνο που μπορείς να ελέγξεις. Περήφανος για τον εαυτό σου....Περήφανος για τις επιλογές σου, για τις προσπάθειες σου. Το αποτέλεσμα δεν είναι πάντα ενδεικτικό των προηγούμενων, γι'αυτό πάψε να στέκεσαι μόνο σε αυτό. Είναι δύσκολο...Ειδικά στο "σήμερα" και στο "εδώ", είναι δύσκολο...Το ξέρω. Μα μη σε αφορά.

Το κάθε τώρα σου έγινε ήδη πριν και το κάθε αύριο πολυ σύντομα θα γίνει χτες... Γι'αυτό μην τα σπαταλάς κοιτάζοντάς τα, κουρασμένος απ' το ψάξιμο, να περνούν... Γιατί, τελικά έτσι σε χαραμίζεις.

Και θυμήσου:
Ακόμα κι όταν βρέχει, ο ήλιος δε σημαίνει ότι έχει πάψει να υπάρχει. Απλώς ένα σύννεφο έχει μπει μπροστά του και εσύ δεν τον βλέπεις. Εσύ πρέπει να κάνεις υπομονή (αν δε σου αρέσει η βροχή) και μόλις ολοκληρώσει το έργο του, από μόνο του θα φύγει....
Κι έπειτα, κάνε μια συζήτηση με την γιαγιά σου... Χωρίς ηλεκτρικό μεγάλωσε. Θα σου πει για κάτι λάμπες πετρελαίου που είχαν για να φωτίζονται. Και μην ξεχνάς και τα κεράκια... Ασε που τώρα πια υπάρχουν και τα αρωματικά για πιο ευχάριστη ατμόσφαιρα. Συμπέρασμα; Πάντα υπάρχει ένας τρόπος για να μην μένεις στο σκοτάδι.

Πώς ακριβώς το 'παμε??? Ανιδιοτέλεια??? Μμμμμ..... Και από πού προέρχεται η ουσία αυτής της άγνωστης λέξης???
Αααα!!! Από την αγάπη ε???? Δηλαδή πρέπει να μου περισσεύει αγάπη εμένα τώρα...κι αυτή θα γίνει ανιδιοτέλεια??? Δηλαδή, εγώ δε θα κερδίσω κάτι. Απλώς υποκινούμενη από αυτό το περίσσευμα αγάπης, μόνο θα προσφέρω. Σωστά κατάλαβα?

Μα ναι φυσικά!!!! Αφού κατ' αρχάς, για να είσαι ανιδιοτελής, δε σ' ενδιαφέρει να πάρεις πίσω πράγματα...Αυτή είναι ουσία του όρου.

Κοίτα να δεις φίλε μου!!! Άρα, ανιδιοτελής είναι ένας πολύ καλός άνθρωπος... Άρα, ο ανιδιοτελής είναι ανθρωπιστής. Ο κάθε ανθρωπιστής, είναι ανιδιοτελής??? Τότε μιλάμε για κίνημα ολάκερο! Κίνημα ανιδιοτελών.. Χαχαχα... Και κόμμα θα μπορούσε να γίνει...Όμως δε θα' βγαινε!!! Γιατί? Αφού είναι τόσοι πολλοί...

Ανιδιοτελής: Δύσκολη λέξη...Δεν την μαθαίνεις εγκαίρως ηλικιακά...Κι αν μάλιστα δεν είσαι "και των αγνώστων λέξεων", δεν την μαθαίνεις ίσως και ποτέ. Μα γιατί? Μια λέξη τόσο ουσιαστική να είναι δύσκολη??? Μήπως γιατί τελικά, δεν χρειάζεται να τη μάθουμε? Δε συμφέρει να τη μάθουμε? Μπορεί -πού ξέρεις- και να μας αρέσει και να σκεφτούμε να την κάνουμε και πράξη... Οπότε, φύλαγε τα νώτα σου...

Τελικά, τι είναι? Κίνημα ή άγνωστη λέξη??? Άγνοια ή μάσκα???
-Είσαι ανιδιοτελής?
-Είναι καλό αυτό?
-Μα βέβαια! Είναι υπέροχο!
-Ε, τότε είμαι!!!!
Είσαι ε??? Είστε ε??? Και πού ακριβώς κρύβεστε όλοι εσείς??? Πόσα δάχτυλα ορθώνονται μπροστά σας??? Μετράω δάχτυλα, παλάμες ανοιχτές - δεν διακρίνω προς τα πού είναι στραμμένες όμως... Πάντως, εγώ μετράω δάχτυλα... Κι είναι πολλά... Πάρα πολλά... Ευτυχώς ξέρω να μετράω καλά...μη σου πω και μέχρι το άπειρο...
Όμως ακόμα δεν έμαθα τι σημαίνει ανιδιοτελής....Κι είστε τόοοσοι πολλοί....
http://www.youtube.com/watch?v=YWX_MFNOL_Y&list=PL983D72C45AEB16EA

Το πορτρέτο ενός ζωγράφου

Αλλιώς τα είχα φανταστεί............ Κι αφού είναι γνωστό ότι κάποιος γελάει μαζί μας, όταν το πάθος μας οδηγεί στην οργάνωση σχεδίων.... Όμως τελικά, σημασία δεν έχει ποιός θα γελάσει τελευταίος??? Κι αν δεν είναι κανένας απ' τους δυο μας??? Τότε χαλάλι στο μεσάζοντα.
Έρχεται, φέρνει τα πινέλα του, χρησιμοποιεί τις μπογιές που του δίνεις και φτιάχνει τον πιο όμορφο πίνακα. Όταν τελειώσει, στον χαρίζει, σου κλείνει το μάτι πονηρά και φεύγει για το εργαστήριό του, το ησυχαστήριό του. Έδωσε όλη του την ενέργεια στην δημιουργία αυτού του καταφάνερα με πάθος ζωγραφισμένου πίνακα...και αποσύρεται.... Είναι εξουθενωμένος.... Μα πιότερο, δεν επιθυμεί να τον δουν οι άλλοι σε αυτή την κατάσταση... Οφείλει να 'ναι πάντα χαμογελαστός, λέει... Σε ποιόν το οφείλει όμως??? Πώς να γελάσεις όταν σπαράζεις? Κι όμως...η καλλιτεχνική του φύση, ίσως σε αυτό το σημείο είναι που μεγαλουργεί και φτιάχνει τον πιο όμορφο πίνακα: ένα λαμπερό απ' το πλατύ χαμόγελο πρόσωπο με δυο μάτια μονίμως υγρά... Μα ποιός νοιάζεται για τα μάτια σήμερα? Γι' αυτό άλλωστε του αρέσει να τα συνοδεύει πάντα με μαύρα γυαλιά... Για να μη μάθει ποτέ κανείς αυτό που και ο ίδιος πασχίζει να ξεχάσει.......
http://www.youtube.com/watch?v=FegeXvTdCAA

Τι;

Σε άδειους δρόμους, σε σκοτεινά μπαρ, ρημαγμένα απ' την απουσία της ουσιαστικής παρουσίας, φιγουράρεις. Χωρίς θαυμαστές, ούτε καν με θεατές. Ανυποψίαστο το πλήθος δε σταματα. Προχωρά. Όλοι προχωρούν. Πού πάνε άραγε; Η διαδρομή είναι μεγάλη, κουραστική. Έτσι, οι περισσότεροι, έχασαν το στόχο τους στην προσπάθειά τους να τον βρουν. Τελικά, τι έχει σημασία; Το ταξίδι ή ο προορισμός; Πάνω που καταλήγω, αναρωτιέμαι ξανά. Και τα ερωτηματικά πληθαίνουν. Πότε θα φύγει το κόμμα; (; - , = .)

Άδειασαν οι τηλεκάρτες... Μείναμε με το ακουστικό στο χέρι. Το αυτί μας αγγίζει ο ήχος της σωπής. Αυτός ο βουβός, ο ανύπαρκτος ήχος. Μια φωνή που δε μιλά. Κι αν μιλά δεν την ακούμε. Χρειάζεται να φωνάξει. Έχουν πληγωθεί οι χορδές και δεν ακούγεται.
Τελείωσε και το νερό... Διψάμε μα δεν έχουμε να πιούμε. Είναι που το 'πιαμε μονομιάς; Είναι που δεν ψάχνουμε στα σωστά μέρη; Είναι που δεν έχουμε άλλα αποθέματα; Είναι που ό,τι βρίσκουμε είναι μολυσμένο; Σίγουρα κάτι είναι... Και μεις ακόμα διψάμε!

ΔΕΛΦΙΝΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ

Φτιάχνεις ένα σωρό από ψέματα....Και δε ζεις απλώς μ'αυτα.... Ζεις μέσα σ'αυτά πλέον. Και δεν το κάνεις γι'αλλο, παρά μόνο γιατί δεν αντέχεις εσένα, τις επιλογές σου. Θες να ξαλαφρώσεις λίγο απ' τα λάθη σου. Κι ειναι όμορφο το ψέμα σου. Το πιστεύεις τόσο, μέχρι που γίνεται αλήθεια σου. Και ζεις ήρεμος... Δεν ταράζεσαι απ' τη φουρτουνιασμένη θάλασσα του απογοητευμένου σου εαυτού. Ενός εαυτού που εσύ απογοήτευσες. Και που θα σωθείς απ' τη φουρτούνα, όταν θα γραπωθείς απ' το ψέμα σου, που ως σωσσίβιο θα έρθει να σε σώσει. Μα, κι αυτό το ψέμα, έσυ το έφτιαξες πάλι. Όλα ξεκινούν και τελειώνουν σε σένα.
Κι είναι κρίμα να μη μοιράζεσαι. Όμως κανείς δε θέλει να κολυμπά σε φουρτουνιασμένη θάλασσα, ειδικά όταν δεν υπάρχει καμία ένδειξη ηρεμίας. Κι έτσι θα συνεχίσεις να ζεις μέσα στο ψέμα σου. Μέχρι τη στιγμή που θα συνειδητοποιήσεις, ότι απ' το να αναλώνεσαι στο να φτιάχνεις ψέματα, θα ήταν προτιμότερο να αναλώνεσαι για να φτιάξεις μια πιο όμορφη αλήθεια......με όσα μέσα διαθέτεις..... Τουλάχιστον έτσι, έχεις πολύ περισσότερες πιθανότητες κάποια στιγμή η θάλασσά σου να ηρεμήσει για τα καλά.....
Και..........πού ξέρεις; Μπορεί να συναντήσεις και κάποιον , που θα σου χαρίσει αυτός σωσσίβιο. Γι' αυτό, μη σταματάς να κολυμπάς! Δελφίνια συνεχίζουν να υπάρχουν......
http://www.youtube.com/watch?v=eO82d3mo_TU