Το πορτρέτο ενός ζωγράφου

Αλλιώς τα είχα φανταστεί............ Κι αφού είναι γνωστό ότι κάποιος γελάει μαζί μας, όταν το πάθος μας οδηγεί στην οργάνωση σχεδίων.... Όμως τελικά, σημασία δεν έχει ποιός θα γελάσει τελευταίος??? Κι αν δεν είναι κανένας απ' τους δυο μας??? Τότε χαλάλι στο μεσάζοντα.
Έρχεται, φέρνει τα πινέλα του, χρησιμοποιεί τις μπογιές που του δίνεις και φτιάχνει τον πιο όμορφο πίνακα. Όταν τελειώσει, στον χαρίζει, σου κλείνει το μάτι πονηρά και φεύγει για το εργαστήριό του, το ησυχαστήριό του. Έδωσε όλη του την ενέργεια στην δημιουργία αυτού του καταφάνερα με πάθος ζωγραφισμένου πίνακα...και αποσύρεται.... Είναι εξουθενωμένος.... Μα πιότερο, δεν επιθυμεί να τον δουν οι άλλοι σε αυτή την κατάσταση... Οφείλει να 'ναι πάντα χαμογελαστός, λέει... Σε ποιόν το οφείλει όμως??? Πώς να γελάσεις όταν σπαράζεις? Κι όμως...η καλλιτεχνική του φύση, ίσως σε αυτό το σημείο είναι που μεγαλουργεί και φτιάχνει τον πιο όμορφο πίνακα: ένα λαμπερό απ' το πλατύ χαμόγελο πρόσωπο με δυο μάτια μονίμως υγρά... Μα ποιός νοιάζεται για τα μάτια σήμερα? Γι' αυτό άλλωστε του αρέσει να τα συνοδεύει πάντα με μαύρα γυαλιά... Για να μη μάθει ποτέ κανείς αυτό που και ο ίδιος πασχίζει να ξεχάσει.......
http://www.youtube.com/watch?v=FegeXvTdCAA