"Δεν χρειάζεται να ανάψεις πυρκαγιά για να φωτίσεις. Αρκεί κι ένα κερί......"

Όταν η μοναξιά, ζητά μοναξιά...... Δυσκολεύεται να 'ναι μόνη της.
Όταν η σιωπή δε μιλά.....Φωνάζει ψιθυρίζοντας.
Όταν το εγώ θέλει να γραπωθεί απ' το εμείς.... Απλώνει τα χέρια, μα του λείπουν τα νύχια.

Δυσνόητο? Αφαιρετικό? Αφηρημένο? Μμμμμμμμ....... Μπορεί και ναι. Εξαρτάται με ποια μάτια έχεις μάθει να διαβάζεις.......σε έμαθαν να διαβάζεις.......βολεύει να διαβάζεις........Βολεύει να επικοινωνείς.

Υπάρχει κι εκείνη η σιωπή. Όχι η "κακιά". Η άλλη..... Η "καλή".

Υπάρχει κι εκείνη η έμπνευση. Το ένα που σε εμπνέει να "κάνεις", και το άλλο που σε εμπνέει να εκφράσεις την έμπνευση. Κάπου εδώ παραμονεύει η μοναξιά. Καιροφυλακτεί. Αν δεν......, θα πάρει θέση. Και το ξέρει καλά αυτό. Της κρατάς κι εσύ την καλύτερη, των επισήμων.

Γλυκιά στιγμή. Μελαγχολική αλλά γλυκιά. Σου χαρίζει χαμογελάκι. Αισθάνεται κάτι πιο βαθύ.....(ίσως). Κι ανταποδίδεις.

Και γίνεται στοίχημα. Και γίνεται ανάγκη. Και γίνεται επιθυμία. Και σ' αρέσει.
Δεν τρέχεις. Περπατάς. Αφήνεις το μυαλό να κάνει αγώνα δρόμου. Και παρατηρείς. Και σ' αρέσει.
Βιάζεσαι πολύ, μα πας αργά για να φτάσεις. Και σ' αρέσει.
Κι αγαπάς τα πουλιά, μα όχι τον Ίκαρο.
Η επικίνδυνη ομορφιά είναι όμορφη απο μακριά. Απο κοντά είναι επικίνδυνη.

Υγ: Να έρθεις. Μόνο  να 'σαι κατάλληλα ντυμένος. Όχι πολλά. Τα φτερά σου μόνο μην ξεχάσεις.
http://www.youtube.com/watch?v=eO82d3mo_TU

Ουτε νωρίς, ούτε αργά......!

Κι είναι εκείνη η λέξη, που αναλογιζόμενος, διαπιστώνεις ότι την έχεις χρησιμοποιήσει κυρίως, για να περιγραψεις το ιδεατό σου μέλλον κι όχι το το ρεαλιστικό παρόν σου..... Κι όταν πια το μέλλον έρχεται να γίνει παρόν, συνεχίζεις να την χρησιμοποιείς για τον ίδιο σκοπό, αν και όσο πάει, ακόμα και αυτή η χρήση της λιγοστεύει. Από μαζοχιστική επιλογή ή "λόγω συνθηκών"? Κι είναι μια ευκολη λέξη...... Κι είναι μια όμορφη λέξη...... Και κάτι στιγμές μοιάζει να 'χει μια ειρωνία αυτή η λέξη..... Κι είναι λίγη σα λέξη για να χωρέσει την ουσία της. Και πώς να την ορίσεις? Οι ορισμοί εμπεριέχουν όρια και πώς να βαλεις όρια στο "απέραντο"? Κι ακόμα χειρότερα, πώς να βάλεις όρια στο άπιαστο? Και ίσως να μην χρειάζονται κιόλας.
Είναι αυτό το πρόσωπό σου, που θα σε προδώσει σα βρεθείς εκεί.
Και να σου πω? Δεν είναι τελικά τόσο δύσκολο όσο νομίζεις. Μεταξύ μας τώρα, βολεύεσαι και λίγο πίσω απ αυτη την........"δυσκολία"..... Η ασφάλεια της ανασφάλειας κάνει σπουδαία δουλειά.....
Ο ήλιος είναι πάντα ψηλά. Θα σε ωφελούσε  να τον κοιτάς..... Το θες το φως του. Βοηθάει στην ανάπτυξη. Μην προσπαθήσεις όμως να "κόψεις" τις "ρίζες". Σε βοηθάνε να "σταθείς όρθιος".
Φέρε πιο γρήγορα κοντά σου εκείνη τη μερα. Τη μερα που το πρόσωπό σου θα σε προδώσει. Τη μέρα που δε θα σε νοιάζει ο ορισμός της όμορφης λέξης για να την κατανοήσεις. Τη μέρα που θα 'σαι εσύ ο ορισμός της....... Κι αλήθεια, αν έχω μια ευχή για σένα, αυτη είναι!
http://www.youtube.com/watch?v=ZXHWEkgfxgg&list=FLTY6pj61OraKIZZJv_4-QEw