Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

Σιωπής επιστολή....

Συνηθίζουμε να γράφουμε ένα γράμμα με σκοπό να το στείλουμε στο πρόσωπο αναφοράς. Τα γράμματα συνηθίζουν να έχουν τον παραλήπτη τους.
Τι γίνεται όμως με εκείνα τα γράμματα που δεν μπορούν να σταλούν; Τι γίνεται με κείνα τα γράμματα που δεν μπορούν να παραληφθούν;
Για ποιόν γράφεται το γράμμα;
Ξέροντας πώς το γράμμα μου δε θα γευτεί το ταξίδι, δεν μπορώ να συγκρατήσω την επιθυμία-ανάγκη μου να (σου) γράψω. Φοβάμαι μήπως επιστρέψει σε μένα και κάτι με συγκρατά, όμως απ την άλλη σκέφτομαι ότι θα χει κάνει ένα ταξίδι μέχρι το χαρτί κι ακόμα κι αν γυρίσει πίσω θα χει παρει αέρα....
Και παίρνω να γράψω.... Και δεν ξέρω από πού ν αρχίσω. Ωραίες οι λέξεις. Βοηθούν στην επικοινωνία. Μα τι να τις κάνω τις λέξεις που δε χορταίνουν τα μάτια; Δεν έχω ανάγκη να μιλήσω. Η σιωπή μου είναι πιο πλουσια και θέλω να στη χαρίσω ολοκληρη. Να γείρω το κεφάλι μου προς το μέρος σου και να σωπάσω. Κι ό,τι ακούσεις να ναι αλήθεια.
Ό,τι δε φαντάστηκα και ό,τι ονειρεύτηκα........ Τίποτα λιγότερο.  Εκείνα τα αστέρια, εκείνο το τσιγάρο, εκείνα τα διστακτικά σώματα, εκείνη η χρωστούμενη αγκαλιά, εκείνη η αμήχαμη στιγμή...αυτή η προσμονή. Κι αυτό το θέλω που ειναι τόσο έντονο κι έγινε πρέπει, έγινε επιβάλλεται!!!
Τελικά για τον πομπό του γράφεται το γράμμα. Κι έχει ζωή το γράμμα. Και κρατάει όσο ελπίζει στην παραλαβή του. Ανήκει στον πομπό του μέχρι να γραφτεί. Έπειτα ακολουθεί τη δική του πορεια, μα σε συνεχή αλληλεπίδραση με τη δική σου.
Σιωπή......αυτή του νιώθω, όχι οι άλλες. Αυτή που σε αγγίζει. Αυτή που σου μιλά από μέσα. Αυτή που μιλά στο μέσα. Αυτή... . "Σσσσσσσσσουτ......ακούγεσαι." Σιωπή.
https://www.youtube.com/watch?v=LZNSwB8Mh1U

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου