Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2013

Κι είναι που..........

Είναι εκείνη η μελαγχολία που εικονοποιώντας τα λόγια σου, μοιάζει γλυκιά.....κι ας έχει μουντά χρώματα. Είναι λαμπερά μουντά.
Είναι εκείνη η μελαγχολία, που στο πρωτοβρόχι μοιάζει σα φιγούρα που παραμονεύει πίσω απ' το παντζούρι, να μπει....να μη μπει.....
Είναι εκείνη η μελαγχολία που μόνη της δεν έχει χάρη, μα με παρέα δίνει χάρισμα....Είναι εκείνη η μελαγχολία που δε θες να έρθει και να μείνει, μα θες να μοιραστεί για να γίνει ζεστασιά....
Κι είναι εκείνο το χαμόγελο στα μάτια που έρχεται μετά της. Και λες χαλάλι... Και γι ' αυτό την αγαπάς λιγάκι.
Κι είναι κι εκείνο το μέσα έπειτα, που καπου ακουμπάει. Όχι για το στήριγμα. Για το μοίρασμα.
Δε σε νοιάζει για τα φύλλα που πέφτουν. Ξέρεις πως αυτό συμβαίνει για να βγουν άλλα! Πιο φρέσκα, πιο υγιή!
Η γη ενώνεται με τον ουρανό και ευωδιάζει..... Κάτι θα γεννηθεί και χαίρεται.
Όχι, δεν αγάπησα το φθινόπωρο ξαφνικά. Είναι που το θυμίζεις εσύ και το 'δα μ' άλλα μάτια.
http://www.youtube.com/watch?v=i3m8OCNG76g

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου