Υπάρχουν και αυτοί....

Ανάγκη???
Όρεξη!!!!
Όρεξη που δημιουργεί ανάγκη... Άνθρωποι που προκαλούν όρεξη...

Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που σε κάνουν να ζεις πιο ανάλαφρα, που σε ανακουφίζουν...που σου χαρίζουν έμπνευση...θετική έμπνευση... Που σε "βοηθούν" να ασχοληθείς με αυτό που σε οδηγεί σε νιρβάνα...Που μπορείς να μοιραστείς αυτή τη νιρβάνα....που μπορεί να "συναισθανθεί" αυτή η νιρβάνα... Που δε θες να γράψεις για να ανακουφιστείς, για να εξωτερικεύσεις αυτό που σε πονάει... Που απλώς, θες να γράψεις γι' αυτούς...σε αυτούς.... Να γράψεις και να μη γραφτείς, ακόμα κι όταν το μελάνι ρέει άφθονο.... Γιατί απλώς υπάρχουν άνθρωποι που σε εμπνέουν.... Για όσο....

Κι ακόμα πιο πολύ όταν μπερδεύονται μυστικά οι εμπνεύσεις.... Όταν η μια ντύσει την άλλη... Τότε διαμορφώνεται το σκηνικό... Έχει εικόνα, έχει και ήχο... Και σ'αρέσει το έργο που δημιούργησες -ατε... Σε παίρνει και σε πάει...Σε ταξιδεύει στο αλλού...Σε αυτό το πολυαγαπημένο αλλού, που μόνο συχνά δεν πας...γι'αυτό είναι και τόσο όμορφο... Κι όλα άυλα...κι όμως, αληθινά, πραγματικά...Δε φοβάσαι μην ξοδευτείς. Ξέρεις πως δεν ξοδεύεσαι. Ξεχνάς να φοβάσαι... Απλώς φεύγεις...Τα ξωτικά σε παίρνουν και φεύγεις μαζί τους, σε παρασύρουν στον χορό τους....Κι εσύ μόνο γελάς.... Άρα, τι να φοβηθείς? Να ξοδέψεις χαμόγελα??? Ξόδεψε όσα θες....και....πού ξέρεις...??? Μπορεί τελικά να "συνηθίσεις" και το χαμογελαστό πρόσωπο να γίνει η φυσική σου έκφραση....