Να σε δεις και να σ' αρπάξεις!!!!

Ψεύτικος κόσμος???
Φτιαχτός.... Δικό σου δημιούργημα... Με καθόλου περηφάνια. Όχι για να σου ομορφύνει τη ζωή...
Παράνοια???

Ίσως... Το αποτέλεσμα θα δείξει... Έτσι λένε...
Έτσι κρίνουμε? Εκ του αποτελέσματος?

Πολλές φορές βιώνεις κάτι όχι για να σε κάνει χαρούμενο...Μα ίσως μέσα από αυτό να φτάσεις στην χαρά. Ίσως σου δώσει ώθηση για το καλύτερο... Ίσως όμως να σε βουλιάξει πιο βαθιά... Το ζητούμενο είναι να αναγνωρίσεις την εξέλιξη... Την ύπαρξη ή την απουσία της. Το ζητούμενο είναι το χρονοδιάγραμμα... Μην παρασυρθείς... Μετά θα γίνει αυταπάτη....κι αν ταυτιστείς, πώς να ξεφύγεις?

Ένα με σένα...Όποια πορεία κι αν ακολουθήσεις... Κι αν σε χάσεις, να σε βρεις... Να σε δεις, να σε αναγνωρίσεις και να σε κάνεις πάλι δικό σου... Αλλιώς θα χαθείς... Να φτάσεις βαθιά για να σε αρπάξεις, μα εκτός από το βαρίδιο έχε μαζί σου και ένα σωσίβιο και κυρίως ένα ρολόι... Όσο κι αν είναι σχετικός ο χρόνος, πάντα περνάει... Και όλα έχουν διάρκεια ζωής... Έτσι και η ανάσα σου... Καμιά φορά ξεχνιέσαι απ' το "τοπίο", δε βλέπεις τίποτ' άλλο... Αλλά τότε είναι που έχεις το πιο εύφορο έδαφος για επιθέσεις, αλλοτριώσεις, αλλοιώσεις...

Ο ουρανός είναι μουντός και ξέρεις πως δε θα ΄ναι για πάντα έτσι... Μετά θα βγει ο ήλιος... Και αφού ούτως ή άλλως δεν μπορείς να γίνεις πάντα, γιατί δεν προσπαθείς να γίνεις ουρανός?

Ιδρώνεις που κρυώνεις... Κάνει κρύο στα βαθιά...Όσο πιο κάτω, τόσο πιο μακριά από τον ήλιο... Όσο πιο βαθιά, τόσο μεγαλύτερη προσπάθεια ν' ανέβεις... Και κοπιάζεις παραπάνω... Και ιδρώνεις από κόπο κι αγωνία... Μην επαναπαυτείς όταν δεις ηλιαχτίδα... Μπορεί και αυτή να ξεπροβάλει πίσω από σύννεφο... Συνέχισε μέχρι να δεις τον ήλιο... Ολόκληρο τον ήλιο...
Συνέχισε μέχρι να μάθεις να εντοπίζεις τον ήλιο ακόμα και όταν ο ουρανός είναι πιο μαύρος απ' το φόντο σου...